It
es ancor hiverne. Li jornes su curt e li noctes long. Certmen un bon
témpor por leer quelc obscur legendes. Noi ne save quant témpor noi
have in nor vive. Quelcvez on reflecte pri li morte. Precipue si on
visita un mort membre del familie sur li sepultoria. E to posse esser
tre dangerosi qualmen nor yun heróa deve experir. Yo ha trovat li
obscur legende "Li Anatema del Sepultoria" in li internet. Yo ha traductet e un poc extendet it.
LI ANATEMA DEL SEPULTORIA
Yo
visitat li tombe de mi mort grandmatre sur li sepultoria. Quande yo
stat devan su sepultora yo reflectet qualmen on se senti si on es
mort. Yo ne savet quant témpor ha passat.
Subitmen
omnicos devenit obscur. Li vente sufflat e yo sentit me vertiginosi.
Brevi antey omnicos devenit nigri, yo videt un puella in un blanc
robe. Ella regardat fixmen a me con un vacui expression in li facie.
Alquande
yo reapertet mi ocules li puella ha desaparit. Yo esset tre felici
que yo ancor vive e yo pensat que yo esset salvat. Yo decidet que nu
yo va juir li vive plu quam antey.
Ma
in ti momente ella retornat con un cultelle in li manus. Yo audit un
frigid e rud voce quande ella dit. „A te mey evenir li sam quam a
me!“
Li
pallid puella curret a me e yo ne posset mover me plu. Yo criat
sonorimen, ma yo esset tot solitari. Nequí va auxiliar me! Tande yo
sentit un pica e omnicos devenit obscur circum me. It esset quam alquí
ha extintet li luce.
In
ti momente yo savet qualmen on senti si on es mort.
