Li Munde de Sandra (un original raconta)

Anteparol: Yo ha ja traductet mult obscur legendes in diferent lingues international. Nu yo ha comensat mi propri obscur legendes. Dunc "Li Munde de Sandra" es mi unesim "litterari" textu scrit originalmen in un planlingue. Yo opine que it es tre important por omni planlingues haver un original litteratura por demonstrar lor capabilitás benque li litterari valore de tal textus sovente es questionábil. Ma yo juit scir un litt raconta in li bell lingue de Interlingue-Occidentel, benque "Li Munde de Sandra" certmen ne es un idillic loc...

LI MUNDE DE SANDRA

Un obscur legende scrit originalmen in Interlingue-Occidental

 

 1.

Desde quelc témpor yo have sempre li sam somnie in li nocte. Sovente yo avigila me criante in li nocte. Mi vestiment de nocte glutina a mi córpor pro sudore. Li cochemare comensa sempre quande yo avigila me in mi lette. Li tot apartament es silent. Subitmen yo decovri que mi vestiment de nocte es plen de sangue. Yo cria pro horrore e salta ex mi lette. Yo curre ex mi chambre e sercha mi genitores e mi litt sestra Emma. Arivante in li cocinería, yo vide un tracie de sangue. It es mi matre, qui jace mort sub li table in su propri sangue. Mi ocules plena se con lácrimes e yo cria. Qui ha fat to? Ma u es mi 10 annus old sestra Emma? Yo torna me e voca li nómine de mi sestra: “Emma, Emma u tu es?” Yo curre tam rapidmen quam yo posse in li chambre de mi sestra. A unesim vide li chambre es vacui.

Fórsan ella ha escapat! Ma tande yo regarda al grand scaf por vestimentes in li angul del chambre. Sangue ha fluet ex li scaf e li tapisse ha colorat se un poc rubie avan me. Yo cria con voce alt: “Emma! Ne tu, no!” Yo aperte li porta de scaf e li córpor de Emna cade ex li scaf e in su dors es un grand cultell. It es li grand cultell ex nor cocinería. Yo sovente usa it por tranchar. Sam quam mi matre anc Emma esset punialat. Su litt e bell córpor es plen de vúlneres. Yo plora e yo presc sufoca pro que yo apen posse respirar plu. Mi povri sestra, ella esset tant yun!

Ma subitmen yo audi passus. To posse esser li mortator de mi matre e de mi sestra. Yo prova celar me sub li lette de Emma. Ma li passus deveni plu sonori. Yo treme pro timore. E vermen un person intra in li chambre. Yo es in un statu de panica. Yo posse vider que il es vestit totalmen in nigri. Li passus aproxima se. Nu yo posse vider li nigri mann. It es un mann con un strangi casco. Sin dúbite il ha decovrit me. Esque to es mi fine? Li munde comensa tornar se círcum me. Yo senti un vertígine e perdi li conscientie. Li munde deveni tam nigri quam li vestimentes del person in li chambre.

2.

Subitmen yo audi un rision. It es un conosset rision! Yes, it es Emma! Ella vive! Yo aperte li ocules e yo vide un long brun capill-tress. E vermen Emma sta avan mi lette. “Sandra, pro quo tu cria tant bruiosimen?”, di Emma e subride. “Veni! Lass nos dejunear nu. Papá ha ja surtit.” Yo inbrassa Emma e yo es tre felici. Ella vive e it esset solmen denov ti stult cochemare. Emma subride: “Sandra, quo ha evenit?” Yo ride e responde: “Omnicos es bon, Emma. It esset solmen un mal somnie”. Emma ride e forlassa mi chambre. Rapidmen yo vesti me e ea al cocinería. E ta sta anc mi matre e regarda me. “Sandra, tu ha vermen dormit tre longmen! Tu posse esser felici que hodie es saturdí, mi carissima!” Yo have lácrimes in li ocules e inbrassa mi mamá. Anc ella vive! Omnicos es in li optim órdine.

Mi mamá caressa mi cap e yo senti li calore de su córpor. Poy ella questiona me: “Carissima, esque tu denov havet ti strangi cochemare?” Yo inclina li cap tristmen. “Sandra, to es solmen li pubertá! Ne chagrina te tro mult. It es tre normal in li etá de 12 annus haver strangi somnies”, ella prova tranquilisar me. Emma ride sonorimen e moca me: “Esque tu es inamorat, Sandra?”. Yo ride e sucusse li cap e replica: “No, ma tu es tro curiosi litt flicca!” Emma monstra a me su lingue e ella condui se quam un litt bebé por amusar nos. Noi omni ride e li munde es in perfect órdine. Yo es tre felici. Mi mamá inbrassa nos ambi. Yo sospira felicimen. Ma mi mamá presse tre fortmen mi epoles e to comensa doler me “Mamá, to sufice, ples cessar”, yo cria. Támen mi matre continua e li dolore augmenta se. Yo apen posse ancor respirar. Ma ella e Emma ride solmen. Yo cria denov e lentmen yo perdi denov li conscientie. Li munde deveni nigri.

3.

Yo ne save, til quant yo esset sin conscientie. Ma yo ancor vive. Yo senti mi córpor, ma yo ne posse mover me. Yo jace sur un lette, ma mi manus es incatenat. U yo es? Yo senti un augmentant panica in me. Yo ne audacia aperter mi ocules. Yo audi un tre calm voce: “Sandra, tu es in li hospital. Yo es doctor Braun.”

Yo aperte velocimen mi ocules. Yo vide que yo jace solitarimen in un chambre de un hospital. Yo es vestit in un vestiment de nocte de un hospital. Yo es totalmen confuset. Li medico regarda me. Il es un barbut mann in li etá de fórsan 45 annus. Doctor Braun have un bell visage e yo prova subrider. “Doctor, pro quo yo es incatenat. Ples remover li catenes!” Fórsan yo ha fat un prova de suicidie, ma yo ne posse memorar me. Yo ne have un altri explication. Mi long blond capillatura es in total desórdine. Yo deve urgentmen lavar mi capilles.

Doctor Braun observa me intensmen e pos un ínterminabil témpor il di: “Sandra, esque tu memora quo ha evenit?” “Yes, yo esset sin conscientie. Ma yo pensa que it esset solmen un litt erra de mi matre qui circumbrassat me tro fortmen”, yo replica. Mi povri mamá! Probabilmen ella da se nu li culpa. “U es mi matre? Yo vole dir a ella que omnicos es bon. Yo standa bon.”, yo di a doctor Braun.

Li mann con li curt nigri capillatura regarda me in un mixtura ínter dúbite e surprise. Ma il ne responde. Fórsan mi matre deve laborar. Subitmen yo audi un bruida avan li chambre. E yo audi li voce de mi patre! Yo es tre felici. “Esque mi patre ne posse visitar me?”, yo questiona li medico. Il certmen ha atendet tre longmen til yo avigila me. It es tant bell haver un tal felici familie. Mi familie esset ya sempre tre important por me.

Doctor Braun sembla a me totalmen iritat. “Sandra, yo ne pensa que to es un bon idé”, il di timorosimen. Yo ne comprende pro quo e yo clama in li esperantie que mi patre posse audir me. “Papá, yo es vigil. Omnicos es in órdine.” Yo subride satisfat. Nu il save que yo es san. Li visage de doctor Braun monstra un grand horrore. Li bruida avan li porta cessa por un moment e poy mi patre curre in li chambre, ma un policist tene le fixmen ante que il posse aproximar se plu a me. Ma alquó ne es in órdine. Li visage de mi patre es ne solmen plen de siccat lácrimes, ma anc rubi pro colere e odie. E pro quo es un policist avan li porta e yo es incatenat? Quo ha vermen evenit?

Li medico prova tranquilisar mi patre: “Ella ne memora se pri to quo evenit. Ples forlassar strax li chambre.” Ma mi patre regarda me plen de odie. Yo senti qualmen lácrimes plena mi ocules. “Papá, u es mamá e Emma? Ples dir it a me! Ples!”, yo cria con sufocat voce. Durant que li policist posse pussar mi patre con violentie ex li chambre il clama a me. “Tu ha mortat les! Tu ha punialat les! Tu es totalmen frenesi! PRO QUO SANDRA? PRO QUO?”, il criat quam un vermen alienat person.

Yo es totalmen perplex e yo regarda doctor Braun. “To ne es ver! Ples dir a me que mi matre e Emma es in hem”, yo cria e comensa plorar. Un infirmera intra in li chambre e prepara un spruzzuore por me. Yo ne posse impedir to pro que yo es ancor incatenat. “It esset solmen un somnie! Yo ne ha fat to! Ples creder me! It esset solmen un somie”, yo cria quande li infirmera spruzza alqual liquide in mi brass. Li medico inclina se a me: “Sandra, tu deve nu dormir. Noi va parlar pri omnicos plu tardmen. Li police ha trovat tui matre e tui sestra mort in li apartament. Tui matre jacet in li cocinería sub li table e tui sestra apu un scaf in su chambre. Li police ha trovat te in li chambre de tui sestra. Tu ha celat te sub li lette. Poy li police intrat in li chambre e tu ha perdit li conscientie. Ma nu tu deve dormir un poc.” Yo provat dessucessosimen levar me, ma li medico e li infirmera impedit me. Yo esset infuriat:”NO, IT ESSET SOLMEN UN SOMNIE! FÓRSAN TO ES ANC UN SOMNIE!”.

Poy li medicament efectet e yo deveni tre fatigat e yo comensa indormir. Tra un nebul yo posse ancor escutar alqual voces. Un feminin voce di: “Li puella es totalmen folli. Ella ha certmen regardat tro mult horrore-filmes e decidet massacrar su familie”. Un mascul voce replicat: “Sestra Sabine. Li puella es tre, tre malad. Ella ja longmen vive in su propri realitá. Yo pensa que ella anc ne vole acceptar que su genitores es divorciat desde du annus. To certmen esset un choc por ella e fórsan to explica... “

Yo ne posset escutar plu li voces e plongeat in un blanc nebul. Yo ancor espera que to esset solmen un sommie e que poy mamá e Emma vive. Fórsan to esset solmen un extendet version de mi somnie. Yo suplica que it esset solmen un somnie e que noi quar va bentost rider junt pri to pos que yo va avigilar me in mi chambre. Poy noi omni va dejunear junt quam sempre durant li fine de semane. Ma yo ne save plu quo es ver e quo es un somnie. Fórsan mi tot vive esset solmen un ilusion...