Li Clave al Perition

It es bon si on have bon amicos o amicas. Ma qui es un ver amico e qui ne? On ne save it antey quande nor povri heroa Liv deve vider. Yo ha trovat ti litt obscur-legende raconta in li internet, traductet it e ha chageat it un poc

LI CLAVE AL PERITION
Un die pos mi nascentie mi genitores recivet un misteriosi lettre. In it esset scrit: „Vor filia va morir in li ultim die de su deciduesim annu de vive in li ultim minute ante minocte.“
Hodie es li ultim die del deciduesim annu de mi vive. Desde mensus yo contat li dies til mi morte. Mi max bon amica Anna esset li sol person qui savet pri ti advertiment. Yo hat convenet me con ella sur li mansarde de nor scola.

„Anna“, yo chuchotat quande yo ascendet li scalunes. Ma it ne venit un response. Presc un demí-hor yo sedet in li polvosi coridor. Ma Anna ne venit.
Quande yo hastat in hem alquó strangi evenit. Yo audit un clocca tic-tacar. Ma yo ne portat un braselett-clocca e yo esset tre distant de alcun cloch-turre. Yo comensat currer in horrore. Li clocca tic-ticat plu e plu rapidmen.
Tande yo mispassuat e cadet. It esset tre desfacil por me respirar.
E tande yo videt Anna. Ella regardat a me con un strangi splendore in li ocules. Ella chuchocat con un frigid voce: „It ne es ancor minocte“.
Ella comensat maliciosimen subrider: „Ma Liv it ne es mal si tu mori plu tost. Yo pretendet esser tui max bon amica durant tot tui vive. Yo ha atentet que tu ne mori ja plu tost. Nam nu yo posse te mortar. Yo ha atendet a to decidu long annus. Ma hodie yo va finir it.“
It esset tre strangi. Yo ne posset defender me. Yo ne posset mover me. Ex mi gurgul venit un croacada. Yo ne posset criar por auxilie. Ma yo ne posset me protecter. Anna tirat un long cultelle ex su jeans-pantalones e picat li lame in mi gurgul.
Li utim cose quel yo audit esset quande Anna dit a me: „Bon viage!“

Mi image in li spegul

Pos un grand pause yo presenta nu un nov litt horror-raconta de me. Yo hat trovat ti raconta in li internet e it es sin autor. Yo ha traductet it in Interlingue. Fórsan vu va memorar it quande vu regarda li sequent vez in li spegul. E ples ne mocar vor image in li spegul quam nor povri Luisa hat fat it!

MI IMAGE IN LI SPEGUL

„Noi comemora Luisa, qui suicidiat in li yun etá de 13 annus. Reposa in pace“,“ finit li tremid voce de un fémina su oration.

Un manu esset posit sur li sarco e yo audit un singlute. Fórsan to esset mi matre. Ma yo ne savet pro que yo ne posset mover me. Nam yo volet vermen con plesura frappar al paretes de mi sarco, criar e forlassar mi sarco. Ma yo ne posset pro que yo es mort. Ma yo vole narrar omnes qualmen yo vermen hat morit. Que it ne esset un suicide! It esset ELLA: Mi image in li spegul!

It ta véspere yo esset sol in hem. Mi matre hat eat con su amicas in li cinemá. It esset ja deci horas e demí e yo esset ja fatigat, dunc yo volet ear dormir. Yo hat decomutat li lume e mi regard hat glissat li old spegul. Noi hat comprat it sur un pulce-mercate.

Yo havet li strangi sentiment que mi image in li spegul regardat a me fixmen. Yo levat me ex li lette e haltat avan li old spegul. Pro joca yo monstrat mi lingue a mi image in li spegul. Pos to yo regardat mi reflexion in li spegul ancor un poc plu exactmen. In ti momente yo perceptet, que mi image in li spegul hat comensat grinar. Mi hala stagnat.

Ma subitmen yo hat perceptet que it esset yo self qui hat grinat. Ma yo totmen ne volet grinar! Li ocules de ti person in li spegul hat devenit rigid. Li puella in li spegul hat levat in prim li levul manu e tande li dextri e ductet it a mi gurgul.

Yo volet liberar me, ma yo ne successat. Yo provat que mi manus cessar mover se, ma van. Yo volet criar, ma null son venit ex mi gurgul.

Subitmen yo audit li brue de un porta infra in li dom. Mi matre hat retornat a hem. Yo prendet mi tot fortie e volet clamar, ma to esset un errore! Yo vell hat me concentrar plu bon a mi manus, nam exactmen in ti momente mi manus presset mi gurgul e sprangulat me. Omnicos devenit nigri avan mi ocules. It esset tro tard!

Li old dom

Pos un long pause yo hat finitmen traductet denov un curt horror-raconta ex li internet. It es certmen un bon raconta por tal long noctes hivernal quam nu.

LI OLD DOM

Simone translocat in un old dom. Ella esset tre felici pro que li dom esset tre modic.

Li dom esset obscur e al interiore it esset moblat old-modic. It havet anc un litt jardin avan li dom con un tombe. Sur li tombe esset scrit solmen li nómine „Anna, nascet 1850, morit 1869“.

Durant un nocte it esset un fúlmin-tempe. Subitmen Simone esset avigilat per un sonori tónner. In li lume del fúlmine Simone videt subitmen un yun fémina in su dormitoria. Ella stat ta e havet long nigri capilles e su pelle esset tre pallid, su bocca covrit con sangue e su ocules esset excavat per un cultelle.

Simone terret tant mult, que ella criante curret éxter li dom in li jardin. Subitmen ti horrid yun fémina stat denov avan li tombe.

Li yun fémina tenet un cultelle in li dextri manu e dit: „Yo es Anna. In mi deci-ninesim die de nascentie esset me expicat li ocules e yo esset mortat. E nu yo va far li sam con te ...“